Inno woont in Nes met zijn ouders en broertje. Op maandag na de kerstvakantie is hij nog vrij. De docenten van het Herman Wesseling College hebben een studiedag. "Ik heb een klas overgeslagen op de lagere school," verklaart hij. Vandaar dat hij al op de middelbare school zit. Leren gaat hem goed af. En dat naast een sportcarrière. De voorwaarde van AmstelveenSport is heel duidelijk: schoolprestaties mogen niet onder het sporten leiden. AmstelveenSport helpt ons heel goed, dat mag best eens gezegd worden," aldus zijn vader. "De contacten met school en AmstelveenSport zijn goed, waardoor het niet moeilijk is voor Inno om vrij te krijgen voor toernooien. We hebben nog nooit problemen ondervonden."

EUROPA De elfjarige sporter heeft inmiddels aardig wat van Europa gezien. Samen met zijn vader, die tevens zijn trainer en coach is, maakt hij regelmatig trips. "Ik ben in Polen, Tsjechië, Oostenrijk, Bosnië, Hongarije, België, Luxemburg, Duitsland en Kroatië geweest," somt hij op. "Dit jaar gaan we ook naar Wit-Rusland, Rusland en Azerbeidzjan." Het sporten in het buitenland vindt hij leuker dan in ons eigen land. Dat heeft met verschillende dingen te maken. "In Nederland is de sportieve sfeer bij wedstrijden niet altijd vriendelijk. Als je bijvoorbeeld in Tsjechië bent, komen tegenstanders je van tevoren al succes wensen, omdat ze respect voor elkaar hebben. In Nederland ervaren we dat anders."

Het heeft vaak te maken met de manier waarop toernooien in Nederland gehouden worden. "Het huren van sportzalen is duur, daarom proberen ze er zoveel mogelijk judoka's in kwijt te kunnen. De matten liggen dicht op elkaar, het publiek zit er vaak te dicht op en er zijn vaak te weinig scheidsrechters per mat beschikbaar. In Duitsland wordt bijvoorbeeld een hele atletiekbaan gebruikt, met slechts een handje vol matten. Het publiek zit daar op veel grotere afstand. Dat zorgt voor een rustiger sfeer."

TECHNOLOGIE In het buitenland wordt tevens vaker gebruik gemaakt van nieuwere technologie. "Bij elke mat staat een digitale klok, zodat je weet hoe lang de wedstrijd nog duurt. Dat is belangrijke informatie voor een judoka en kan helpen om een tactiek te bepalen. Van Oekraïners weet je bijvoorbeeld dat ze beresterk zijn, maar niet zo'n lang uithoudingsvermogen hebben. Het helpt om te weten hoe lang de partij nog duurt."

Hetzelfde geldt voor het gebruik van videobeelden door de scheidsrechter. "Bij het judo gaat het om de landing. Om een vol punt te scoren, moet je jouw tegenstander plat op de rug krijgen. Soms is het voor de scheidsrechter erg lastig te zien of dat is gelukt. Door gebruik te maken van videobeelden komen discutabele beslissingen veel minder voor. In Nederland wordt hier geen gebruik van gemaakt. Dat is irritant."

Inno is niet de enige judoka die Europa rondreist voor toernooien. "Er is een groep van vijftig tot zestig jongens van zijn niveau," aldus zijn vader. "Die kom je vaker bij toernooien tegen." Het heeft tot vriendschappen geleid, bijvoorbeeld met een jongen die voor Zweden uitkomt. "Ik heb hem onder meer ontmoet tijdens een trainingskamp in Rotterdam maar ook in Venray en in Boedapest. Ook met de nummer twee van Tsjechië in zijn categorie kan Inno goed opschieten. Met de nummer 1 is dat een beetje anders. "We hebben elkaar uitgedaagd via Instagram. In een filmpje laten we zien hoe sterk we zijn." De Tsjechische kampioen slingert daarin behendig door een klauterrek. "Dat kan ik nog net niet, maar ik heb al wel een keer van hem gewonnen."

CATEGORIEËN De wedstrijden worden bewust uitgekozen. "Binnen judo gelden verschillende klassen. Er wordt gekeken naar leeftijd en gewicht. Die categorieën verschillen per land en soms zelfs per toernooi. De categorieën die in Nederland gelden, zijn veelal ongunstig. Een categorie beslaat een groot aantal jaren. Daarom doet Inno mee aan internationale wedstrijden. "Daar heb je categorieën van twee jaar. Dat maakt het eerlijker en realistischer."

Om zoveel mogelijk aan de trips te hebben, doet Inno vaak de ene dag mee aan de wedstrijden binnen zijn categorie en de volgende dag in een categorie hoger. Of hij doet mee aan een trainingskamp, dat vaak in hetzelfde weekend wordt georganiseerd. "Dan heb je de kans om tegen dezelfde jongens te judoën als waar je in een wedstrijd tegenover zou staan. Dat maakt het leerzaam."

Judoën in het Nederlands team, zover is het nog niet. "Dat geldt pas als hij ouder wordt." In dat geval zal hij aan andere kampioenschappen mee moeten doen. "Op die manier kun je punten verzamelen, die je nodig hebt om aan EK's en WK's mee te doen." Einddoel is de Olympische Spelen. Al denkt Inno daar wat anders over. "Als je dat als doel hebt, kun je daarna niet meer verder. Net alsof je in een spelletje alle levels hebt behaald."

AUSCHWITZ Naast het judo benutten ze de trips voor leerzame doeleinden. Zo, proberen ze iets van het land te zien. Inno is al in Auschwitz geweest, en heeft hij de Berlijnse muur gezien. Je vader als trainer is soms lastig, maar ook fijn. "Hij kent me als geen ander, weet wanneer ik niet meer kan." Zo lukte het laatst tijdens een toernooi niet, omdat Inno niet fit was. "Pas de volgende dag werd hij ziek." Een andere coach had dat niet gezien, denkt Inno.

Al is het niet altijd koek en ei tussen de twee. "Hij kan soms zo zeuren," zegt Inno over zijn vader. Een moment later zitten ze enthousiast herinneringen op te halen. "Ach, mij is iets gelukt wat jij nooit gedaan hebt," zegt Inno tegen zijn vader. "Ik heb in Venray gewonnen!" Daar wordt jaarlijks een groot toernooi gehouden. 

Dit artikel is tot stand gekomen in samenwerking met AmstelveenSport.

Naomi Heidinga